Format 13x18 cm, izohelia, fotografia sygnowana na odwrocie przez artystę. Stan bardzo dobry.
Naszą historię fotografii rozpoczynamy od najsłynniejszego zdjęcia pt. „Start” wykonanego w technice izohelii przez Witolda Romera, zaliczanego do tzw. 100 najlepszych fotografów na świecie.
„Greckie słowo izohelia oznacza strefę, obszar tej samej jasności. Została opracowana przez Witolda Romera w roku 1932 we Lwowie. Polegała na wykonaniu na kontrastowej błonie graficznej kopii negatywu. Powstawał w ten sposób transparentny obraz pozytywowy, pozbawiony pewnego fragmentu skali odcieni od bieli do czerni. Następnie był on ponownie kopiowany na tych samych błonach graficznych, w wyniku czego powstawał obraz negatywowy zawierający jeszcze mniej elementów skali odcieni. Poszczególne plamy walorowe składające się na przetworzony w ten sposób obraz odznaczały się jednolitością tonalną i oddzielone były liniami. Działania te dawało się powtarzać w kolejnych naświetleniach. Wykonując je kilkakrotnie, można było osiągnąć efekty graficzne, czyli obrazy składające się tylko z plam bieli i czerni. Z tak opracowanego negatywu wykonywano odbitki pozytywowe, wykorzystując zarówno standardową technikę negatywowo-pozytywową, jak i pozytywowe techniki specjalne, takie jak guma, przetłok czy bromolej. A.S.”
Witold Romer (ur. 14 lipca 1900 we Lwowie, zm. 19 kwietnia 1967 we
Wrocławiu) – chemik, fotograf, wynalazca izohelii, profesor Politechniki
Wrocławskiej. W 1923 roku ukończył Wydział Chemiczny Politechniki
Lwowskiej, po czym objął kierownictwo działu fotomechanicznego w
Zakładach Graficznych „Książnica-Atlas” we Lwowie, których
współzałożycielem był jego ojciec, Eugeniusz Romer. W latach 1932–1939
Witold Romer wykładał fotografię na Wydziale Architektonicznym
Politechniki Lwowskiej. Jako fotograf zadebiutował w 1926 roku na X
Dorocznej Wystawie Fotografii Artystycznej we Lwowie. Na jego wczesną
twórczość sil-nie oddziaływało lwowskie środowisko fotograficzne, a w
szczególności Henryk Mikolasch i Józef Świtkowski. W latach 1927–1930
Romer brał udział w licznych wystawach fotograficznych, między innymi we
Lwowie, w Warszawie, Amsterdamie, Rotterdamie, Londynie, Paryżu,
Budapeszcie (brązowy medal), Wilnie, Seattle i Barcelonie. W 1931 roku
opracował nową technikę fotograficzną – izohelię. W 1931 roku Witold
Romer został członkiem Fotoklubu Polskiego. W 1937 roku objął funkcję
prezesa Lwowskiego Towarzystwa Fotograficznego. Rok później na festiwalu
w Budapeszcie odebrał nagrodę za film pt. Woda, który nakręcił pod wodą
aparatem własnej konstrukcji. Okres drugiej wojny światowej Witold
Romer spędził w Anglii. W latach 1941–1946 kierował badaniami nad
fotografią lotniczą na potrzeby brytyjskiego lotnictwa. W tym czasie
skonstruował aparat do wykonywania nocnych fotografii lotniczych. Do
1946 roku był także zawodowo związany z firmą Kodak. W 1946 roku Witold
Romer wrócił do Polski. Zorganizował i objął Katedrę Fototechniki na
Politechnice Wrocławskiej, którą kierował do śmierci w 1967 roku. Od
połowy lat 50. XX wieku był również kierownikiem Pracowni Fizykochemii
Procesu Fotografii w Instytucie Chemii Fizycznej Polskiej Akademii Nauk.
W 1947 roku uzyskał habilitację z chemii fizycznej, a w 1948 roku
został profesorem nadzwyczajnym Politechniki Wrocławskiej (w 1956 roku –
zwyczajnym). Był jednym ze współzałożycieli oraz pierwszym prezesem
Wrocławskiego Towarzystwa Fotograficznego.