fot. artystyczna 01. ROMER Witold - Start [1939]

Format 13x18 cm, izohelia, fotografia sygnowana na odwrocie przez artystę. Stan bardzo dobry.

Naszą historię fotografii rozpoczynamy od najsłynniejszego zdjęcia pt. „Start” wykonanego w technice izohelii przez Witolda Romera, zaliczanego do tzw. 100 najlepszych fotografów na świecie.

„Greckie słowo izohelia oznacza strefę, obszar tej samej jasności. Została opracowana przez Witolda Romera w roku 1932 we Lwowie. Polegała na wykonaniu na kontrastowej błonie graficznej kopii negatywu. Powstawał w ten sposób transparentny obraz pozytywowy, pozbawiony pewnego fragmentu skali odcieni od bieli do czerni. Następnie był on ponownie kopiowany na tych samych błonach graficznych, w wyniku czego powstawał obraz negatywowy zawierający jeszcze mniej elementów skali odcieni. Poszczególne plamy walorowe składające się na przetworzony w ten sposób obraz odznaczały się jednolitością tonalną i oddzielone były liniami. Działania te dawało się powtarzać w kolejnych naświetleniach. Wykonując je kilkakrotnie, można było osiągnąć efekty graficzne, czyli obrazy składające się tylko z plam bieli i czerni. Z tak opracowanego negatywu wykonywano odbitki pozytywowe, wykorzystując zarówno standardową technikę negatywowo-pozytywową, jak i pozytywowe techniki specjalne, takie jak guma, przetłok czy bromolej. A.S.”

Witold Romer (ur. 14 lipca 1900 we Lwowie, zm. 19 kwietnia 1967 we Wrocławiu) – chemik, fotograf, wynalazca izohelii, profesor Politechniki Wrocławskiej. W 1923 roku ukończył Wydział Chemiczny Politechniki Lwowskiej, po czym objął kierownictwo działu fotomechanicznego w Zakładach Graficznych „Książnica-Atlas” we Lwowie, których współzałożycielem był jego ojciec, Eugeniusz Romer. W latach 1932–1939 Witold Romer wykładał fotografię na Wydziale Architektonicznym Politechniki Lwowskiej. Jako fotograf zadebiutował w 1926 roku na X Dorocznej Wystawie Fotografii Artystycznej we Lwowie. Na jego wczesną twórczość sil-nie oddziaływało lwowskie środowisko fotograficzne, a w szczególności Henryk Mikolasch i Józef Świtkowski. W latach 1927–1930 Romer brał udział w licznych wystawach fotograficznych, między innymi we Lwowie, w Warszawie, Amsterdamie, Rotterdamie, Londynie, Paryżu, Budapeszcie (brązowy medal), Wilnie, Seattle i Barcelonie. W 1931 roku opracował nową technikę fotograficzną – izohelię. W 1931 roku Witold Romer został członkiem Fotoklubu Polskiego. W 1937 roku objął funkcję prezesa Lwowskiego Towarzystwa Fotograficznego. Rok później na festiwalu w Budapeszcie odebrał nagrodę za film pt. Woda, który nakręcił pod wodą aparatem własnej konstrukcji. Okres drugiej wojny światowej Witold Romer spędził w Anglii. W latach 1941–1946 kierował badaniami nad fotografią lotniczą na potrzeby brytyjskiego lotnictwa. W tym czasie skonstruował aparat do wykonywania nocnych fotografii lotniczych. Do 1946 roku był także zawodowo związany z firmą Kodak. W 1946 roku Witold Romer wrócił do Polski. Zorganizował i objął Katedrę Fototechniki na Politechnice Wrocławskiej, którą kierował do śmierci w 1967 roku. Od połowy lat 50. XX wieku był również kierownikiem Pracowni Fizykochemii Procesu Fotografii w Instytucie Chemii Fizycznej Polskiej Akademii Nauk. W 1947 roku uzyskał habilitację z chemii fizycznej, a w 1948 roku został profesorem nadzwyczajnym Politechniki Wrocławskiej (w 1956 roku – zwyczajnym). Był jednym ze współzałożycieli oraz pierwszym prezesem Wrocławskiego Towarzystwa Fotograficznego.